Point of no return

Ja, we maken ons zorgen over de planeet. De aandacht van een groter publiek begon bij Al Gore, maar sindsdien zijn we al weer verder, o.a. met de duurzame 100, met de 100 meest invloedrijke mensen op het gebied van duurzaam beleid, van de Trouw met Herman Wijffels op #1 en natuurlijk de No Impact Week in Nederland een week of twee geleden. Als je eenmaal in de materie bent gedoken en je via studie, twitter, sites, lezingen en bijeenkomsten met gelijkgestemden, dan gaat een aloude wetenschap op: hoe meer kennis tot je neemt, hoe minder je weet.

Gaandeweg kom ik in gesprekken erachter hoe ingewikkeld de materie rond duurzaamheid is. Een voorbeeld, meegenomen uit mijn studie, is de biologische landbouw en/of biologisch dynamische (BD) landbouw. Er zijn 2 keurmerken: EKO en Demeter, waarbij je kan onthouden dat Demeter aan nog iets meer regels gebonden is. Als je dus als klant een Demeter product koopt of EKO, dan heb je het gevoel dat je een echt goed product koopt. Maar wat er bijvoorbeeld niet in de regels bij Demeter of EKO zit, is dat het duurzaam geproduceerd moet zijn. Het kan dus zijn dat jouw biologisch (dynamische) groenten uit een verwarmde kas komen die een bak stroom hebben gekost. Lekker duurzaam! NOT! Het zijn uitzonderingen, dat is waar, want veel BD tuinderijen hebben een koude kas, maar, omdat die informatie niet op de verpakking staat, weet je niet zeker of het goed zit.

Eenzelfde discussie voerden we tijdens een middag over voedsel georganiseerd door CSR Chicks, een netwerk van vrouwen die met duurzaamheid bezig zijn. Een conclustie was dat informatie belangrijk is om tot een keuze te kunnen komen over een product; de gehele informatie dus. Communicatie is belangrijk om mensen ervan te overtuigen dat die informatie belangrijk is. Dat geldt op productniveau, maar natuurlijk ook niveau van luchtkwaliteit, waterkwaliteit, milieu, energie etc. Er zijn zoveel verschillende waarheden. Wat voor mij logisch klinkt: een kringloop van energie, water, voedselproductie, is voor een ander helemaal niet zo logisch. En toch, zo blijkt uit onderzoek en artikelen, zijn we er met zijn allen van overtuigd dat we het 'point of no return' naderen, alleen om het te stoppen, daar is nog een hoop informatie en communicatie voor nodig, op grote schaal als bij Al Gore en op kleine schaal bij de Dakboerin. Bij deze!